Унтах үедээ дараах 4-н санаа бодолтой байна.
Гэгээн бодол. Хэвтэхийн өмнө сэтгэлдээ гэрэл төсөөлөн бодож, гэрлийн тухай бодолтойгоо унтана. Ингэвэл нойрон дунд ч сэтгэл харанхуйлдаггүй юм.
Нэхэн санах. Унтахаасаа өмнө сонссон, бодсон, бясалгасан номлол, зөв дадал болон хэрэгтэй зүйлсээ эргэж сэргээн сана. Тэгвэл сэтгэл сэрүүн байгаа мэт зөв дадлыг ахин дахин хийдэг. Товчоор хэлбэл унтаж байхдаа ч зөв дадал төлөвшүүлнэ гэсэн үг.
Сонор сэрэмж. Сонор сэрэмжтэй байвал ямар нэг буруу бодол төрсөн ч зоргонд нь алдахгүй хянаж чаддаг.
Сэрэхтэй холбогдох бодол. Сэрэхдээ гурван бодолтой байна. Эхнийх нь ямарч тохиолдолд сэтгэлээ нойронд автуулахгүй хэмээн бодож гөрөөс шиг сэргэг унтах явдал. Тэгвэл нам унтахгүй цагтаа сэрдэг болно. Дараагийнх нь бодол, "Би Буддагийн тогтоосон сэргэг унтах журмыг дагана" гэж өөртөө үргэлж урам өгч, хичээж бай. Тэгвэл Буддагийн тогтоосон арслан мэт нойрсох аргыг өчүүхэн ч эвдэлгүй унтаж сурна. Гуравт нь, "Би сэрүүн үедээ зөв, сайн чанар төлөвшүүлэх гэж их хичээсэн, Маргааш ч мөн үргэлжлүүлэх болно" гэж бод. Ингэвэл зөв дадлаас төрсөн урам зориг гээгдэхгүй. Түүгээр үл барам унтах үед мартсаныгаа сэргээн хөгжүүлэх урам улам бүр нэмэгддэг.
Хэрвээ идэж, унтах энэхүү дүрмийг зөрчихгүй бол амьдралаа хий дэмий үрэх нь багасаж, зөв зүйлд зориулна. Энэ бүхнийг хутагт Асангагийн эх зохиолоос ишлэн авав.
"БОДЬ МӨРИЙН ЗЭРЭГ" буюу ГЭГЭЭРЛИЙН ХӨТӨЧ
Эх сурвалж: http://www.oyun-uhaanii-jargal.blogspot.com
